სადაც ბევრი სივრცეა, იქ ბევრი დროა

ჯავახეთი 

რაც უფრო მეტ დროს ატარებ მწყემსებთან, მით უფრო მეტად  ითავისებ  გარემოს როგორც მოცემულობას და თვალიც ნელ-ნელა ეჩვევა მას: უსასრულო მინდვრები და მდელოები, გორაკები, ცხვრები და ძროხები, მეცხვარე ძაღლები... 

დღეები ერთმანეთს ჰგავს, თითქოს ერთი და იგივე დღე მეორდება. დღეს ღამე ცვლის, გათენებას შებინდება.  ამ “ცვალებადი შუქის ქვეშ“, რომელიც დროის სვლის ერთადერთი ნიშანია ამ სივრცეში, ადამიანებიც და ცხოველებიც   ლანდშაფტს ორგანულად ერწყმიან  და ერთ დიდი მთლიანობას ქმნიან.