აპოსტროფების სერია (’15 ’16 ’17 ’18 ’19 ’20)

ცხოვრებისეული იმპულსის გაძლიერებასთან ერთად, გიორგი ნებიერიძე საკუთარი გამოცდილების სცენებთან სულ უფრო მჭიდრო კავშირს იძენს და პაუზას მოითხოვს. აქ ვხედავთ მისი ყველაზე პირადული კონტაქტების გადმონაშთებს, ისევე როგორც გამოსახულებებს, რომელთა შექმნაში მას ფულს უხდიან – სიცოცხლეც და სამუშაოც ნაყოფიერი ნიადაგია ფირზე დაფიქსირებული ვიზუალური ინტრიგის გადმოცემის განახლებული შესაძლებლობებისთვის. ნებიერიძის უდრეკი ერთგულება ციფრულამდელი ფოტოგრაფიის ინსტრუმენტების მიმართ მკაფიოდ გვიჩვენებს მის პატივისცემას მისი წინამორბედი ხელოვანებისადმი. შესაბამისად, განზრახვების სერიოზულობა საფუძვლად ედება მის ნამუშევრებს, და ამ თანამედროვე „მოძრავი სურათების“ სიჩქარეს აბალანსებს.
კლერ კიში